می‌رود ماه صـفر با هـمه شـور و نوا            ماه حزن و غم و اندوه، مه اشک و بکا

اول مـاه مـحـرم هـمه گـفـتـیـم حـسـین            آخـر مـاه صفـر ما هـمه گـوئـیم رضا

کرده بـودید شما توصیه بر ابن شبیب            که فـقـط گـریه کـنـد در غـم شاه شهدا

از زمانی که شده صید شما مردم چشم            یافـتم گـوهر اشکی که شود نـذر عـزا

گاه گـفـتـیم حـسـین و همگی گریـیـدیم            گاه گـفـتـیم حسن خـون جـگـر آل عـبا

مثل امروز عدو آتش کین را افروخت            بر در خـانه زهـرا و عـلـی شـیر خـدا

داغ او بر جگر سنگ اثر کرد و گریست            آب شد قلب بنی فـاطمه از ظلـم و جفا